50 anos como fisioterapeuta
Introdução
Twaalf jaar geleden heb ik ter gelegenheid van mijn 50 jaar fysiotherapeut zijn, een overzicht gemaakt van het wel en wee van ons mooie beroep. Het verdween in een la van mijn bureau. Een aantal collega’s en oud-patiënten spoorden mij aan om het toch maar weer eens tevoorschijn te halen. Heden ten dagen is een en ander natuurlijk veranderd maar de intentie is voor mij gebleven. En wellicht leuk om het toch een keer te lezen.
1 juni 2011 was het dan zover. Op die datum was ik vijftig jaar fysiotherapeut. Hoe is het allemaal begonnen? Is ons beroep veranderd? Is het nog leuk?
Ik werd als ‘schrikkelkind’ geboren. 29 februari 1936, een mooi wijnjaar. Voor mijn ouders en familie was de gebeurtenis een mooi geschenk. Even een lichtpunt in een wereld die vooral in Duitsland zeer onrustig was. Voor velen zelfs beangstigend.
Ik groeide op in een fijne omgeving. Eigen kamer, veel speelgoed en een vader en moeder die mij erg verwenden. Ik zou helaas geen broertje of zusje krijgen. Nee, ik zou alleen blijven. Maar dan ook echt helemaal alleen. In 1942 werden mijn ouders via Westerbork naar Auschwitz getransporteerd en daar met duizenden anderen vergast, vermoord.
Ik heb de oorlog overleefd door op negen verschillende adressen te kunnen onderduiken. Ik kwam na de oorlog terug in Amsterdam als een astmatisch, klein, bang jongetje. Vier jaar achter op mijn leeftijdgenootjes. Maar het kwam uiteindelijk allemaal goed*.
Frequentei a Dongeschool em Amesterdão. Uma boa escola primária onde não só aprendi a fazer contas e a ler, mas também aprendi a brincar. Algo que nunca me foi permitido ou capaz de fazer durante a guerra. Seguiu-se o Liceu de Amesterdão, para acabar na Segunda Escola Pública de Comércio (OHS). Acabou por ser uma escolha errada. Não que a escola não fosse boa ou divertida, pelo contrário. Afinal de contas, eu queria ser médico. Mas não havia grego e latim no meu pacote. Por isso, fui para o "comércio". Recebi formação na conhecida empresa de comércio de madeira Ambagtsheer e van der Meulen como assistente de direção. Entre oitenta amsterdammers de raça pura no porto de madeira, fui bem instruído. Em todos os domínios.
Salo Muller Zijn onderduikperiode, de jaren bij Ajax en zijn strijd tegen de NS
Samenvatting
Softcover, 344 pagina’s, trilogie met twee eerder gepubliceerde boeken en een nieuw verhaal. Verslag van een Joodse jongen in de onderduik. Als volwassene pakt hij de Nederlandse Spoorwegen aan.
Overpeinzingen bij mijn levensloop
Op oudere leeftijd kijkt Salo Muller terug over het verleden met een dominante plaats voor het oorlogsverleden, als overlevende van de Holocaust. Zijn beide ouders en het grootste deel van zijn familie zijn omgekomen in Auschwitz.
Het gevecht met de Nederlandse spoorwegen
De eenzame strijd van een Holocaust-overlevende die een persoonlijke kruistocht begon tegen de machtige Nederlandse Spoorwegen waarmee zijn beide ouders zijn gedeporteerd. Treinkaartjes die betaald werden door de Joodse burgers van wie alles werd afgepakt. Met als credo: ‘Ik doe het voor jullie, papa en mama!’ De persoonlijke kruistocht werd een schadeclaim voor alle Nederlandse slachtoffers en besloeg een totaalbedrag van vijftig miljoen euro. (eerder gepubliceerd 2020)
Tot vanavond en lief zijn hoor! Oorlogsherinneringen
De laatste woorden die Salo als kind van zes jaar hoorde van zijn moeder toen ze hem bij de kleuterschool afzette; in het fatale oorlogsjaar 1942. Vanaf dat jaar heeft Salo op negen adressen in de onderduik gezeten nadat hij vanuit de crèche van de Hollandsche Schouwburg werd gered. (2005, 2014)
Salo Muller Zijn onderduikperiode, de jaren bij Ajax en zijn strijd tegen de NS
‘Het levensverhaal van Salo Muller, even hartverscheurend als hoopgevend, is geweldig meeslepend om te lezen.’
Claudia de Breij
Op wrede wijze wordt de zesjarige Salo Muller in 1942 na een razzia van zijn ouders gescheiden – zij zouden in 1943 in Auschwitz worden vermoord. Een overlevingstocht voert hem langs negen onderduikadressen.
Het is bewonderenswaardig hoe Salo Muller na de oorlog zijn leven vorm weet te geven. Op tweeëntwintigjarige leeftijd begint hij aan zijn carrière als fysiotherapeut bij topclub Ajax, waar hij gaat samenwerken met grootheden als Rinus Michels en Johan Cruijff. In zijn eigen fysiotherapiepraktijk behandelt hij een groot aantal topsporters en (inter)nationale beroemdheden. Algemeen wordt hij gezien als dé pionier op het gebied van sportfysiotherapie.
In 2018 weet Salo Muller bij de Nederlandse Spoorwegen een compensatieregeling voor Joodse oorlogsslachtoffers af te dwingen. Na dit ongekende succes gaat hij de strijd aan met de Duitse overheid en spoorwegen voor excuses en financiële compensatie. Zijn niet-aflatende gevecht tegen onrecht kan voor velen een inspirerend voorbeeld zijn.
‘Salo is een bijzonder mens.’
Job Cohen
‘Uit de inspirerende biografie blijkt dat Salo een tactische strijder en een winnaar is.’
Louis van Gaal
‘Groot respect omdat hij een sologevecht heeft geleverd.’
Roger van Boxtel, voormalig president-directeur NS
‘Salo was een geweldige fysiotherapeut en empathische luisteraar.’
Monique van de Ven, oud-patiënt
‘Op de massagebank was Salo onze vertrouwensman.’
Ruud Krol, oud-voetballer Ajax
Boek – Het gevecht met de Nederlandse Spoorwegen van Salo Muller; de eenzame strijd van een Holocaust-overlevende
Introdução
Vrijdag 11 september 2020 heeft in besloten kring de boekpresentatie van Het gevecht met de Nederlandse Spoorwegen van Salo Muller plaatsgevonden in de Johan Cruijff Arena. Bij deze gelegenheid heeft Femke Halsema, burgemeester van Amsterdam, Salo Muller koninklijk onderscheiden met een graad in de Orde van Oranje Nassau. Deze onderscheiding krijgt hij als beloning voor zijn inspanningen om een individuele tegemoetkoming van de Nederlandse Spoorwegen te bedingen als compensatie voor de deportatie van de NS van Joden tijdens de Holocaust.
Tijdens de boekpresentatie heeft Salo Muller een exemplaar van het boek uitgereikt aan Roger van Boxtel, president-commissaris van Nederlandse Spoorwegen en Job Cohen, voorzitter Commissie Individuele Tegemoetkoming Slachtoffers WO II Transporten NS.
Boek
Het begon als een persoonlijke kruistocht en het werd een schadeclaim voor alle Nederlandse slachtoffers van de Holocaust die door de Nederlandse Spoorwegen zijn vervoerd naar Westerbork en vanuit Westerbork naar de Duitse grens op weg naar de concentratie- en vernietigingskampen in Duitsland en Polen.
Salo Muller is vasthoudend als het gaat om de nalatenschap van zijn in Auschwitz vermoorde ouders. Als klein jongetje zat hij ondergedoken op verschillende adressen en overleefde hij de naziterreur. Hij schreef hierover in zijn oorlogsherinneringen Tot vanavond en lief zijn hoor! Zij ouders werden opgepakt en gedeporteerd en vonden de dood in de gaskamers van Auschwitz-Birkenau. Meer dan honderdduizend andere Nederlands-Joodse slachtoffer overkwam eenzelfde lot in Auschwitz, Sobibor of een ander kamp. De kosten voor het treinkaartje van de Nederlandse Spoorwegen – ze kregen alleen een enkeltje – moesten ze zelf betalen of werden betaald uit geroofde Joodse tegoeden. Bloedgeld?
Toen de Franse spoorwegen overgingen tot het toekennen van een schadevergoeding, bond Salo Muller de strijd aan met de Nederlandse Spoorwegen. En hoewel hij aanvankelijk het gevecht alleen moest voeren, kreeg hij de NS toch op de knieën en bedong een individuele tegemoetkoming voor alle overlevende Joodse slachtoffers van de Nederlandse Holocaust.
Quarta - novembro 2020 - Entrevista com Salo Muller
Salo Muller (Amesterdão, 1936), fisioterapeuta do Ajax de 1960 a 1972, escreveu vários livros e lutou com êxito pela indemnização das vítimas da Shoah. Foi recentemente promovido a oficial da Ordem de Oranje-Nassau.
A minha mãe que vejo à minha frente todos os dias
O vigário da aldeia frísia onde me escondi quando tinha seis anos disse: "Japje - era o meu pseudónimo, Japje Mulder - se rezares muito, Deus fará com que os teus pais voltem". Foi o que fiz, de joelhos, todas as noites antes de me deitar, até ao dia - dois anos depois da guerra - em que recebi uma carta da Cruz Vermelha: "Lamentamos informar que os teus pais morreram". Falecidos. Dizia mesmo. Eles não morreram apenas, foram gaseados. Em Auschwitz. A minha mãe em 12 de fevereiro de 1943, o meu pai alguns meses depois, em 30 de abril. Acho que é corajoso quem se atreve a dizer que Deus quis levar para si os seus entes queridos; se a sua fé é tão forte que consegue aceitar algo tão horrível, mas eu não consigo. Não posso acreditar num Deus que aprova o massacre bestial de milhões de pessoas.
E se os meus pais tivessem sobrevivido à guerra? Essa é uma boa pergunta... Então o impossível teria acontecido e Deus teria de existir. E então teria havido um homem religioso sentado à sua frente neste momento".
Het Parool - 25 de julho de 2020 - Entrevista com Salo Muller
Desde o choque da Segunda Guerra Mundial, "quando fui cercado por homens furiosos vestidos de preto e atirado para um camião", Salo Muller não teme ninguém. "Mas tenho medo do coronavírus". É por isso que o antigo empregado do Ajax judeu e o combatente da injustiça que pôs NS de joelhos prefere o isolamento. "Não tenho qualquer utilidade para as pessoas que dizem: 'Vá lá, miúdo, já acabou'. 0 sim? Conheço quatro pessoas, aqui em Amesterdão, que estavam tão empenhadas e que agora estão doentes". Muller está disposto a falar sobre "a confusão deste momento particular", sobre a sua vida, sobre A vida e sobre a sua coleção actualizada de histórias da prática de cinquenta anos de fisioterapia: Exposed. Muller: "Está bem, encontramo-nos, mas não entra em nossa casa". A sua mulher Conny e ele até mantêm afastados o filho e a filha e os netos. "Não queremos nada mais do que abraçá-los, mas achamos que é demasiado perigoso. Tenho 84 anos e tenho asma". Muller recebe-os no parque Gijsbrecht van Aemstel, perto do seu apartamento em Buitenveldert. "Aqui é agradável e tranquilo", diz, apontando para dois bancos vazios, um ao lado do outro. "Tu num, eu no outro banco. Podíamos ficar aqui a falar durante horas".
Deve ser um horror para um homem que foi tão abrupta e totalmente privado da sua liberdade em criança ficar fechado em casa. "É verdade, mas não associo de forma alguma este período de corona à guerra. Isso foi um grande horror, este é mais um período de desconforto". Ainda assim, os tempos actuais preocupam Muller, e não apenas por causa do vírus errático e perigoso que pode ser o prenúncio de ainda mais miséria por contágio. Salo também está apreensivo com "o governo excessivo", que está a ultrapassar a abordagem corona. "Há tantas regras a serem promulgadas que isso corrói a democracia. É demasiado: temos de fazer isto e já não podemos fazer aquilo. A liberdade é demasiado restringida". Também se sente desconfortável com o sobreaquecimento do debate sobre a discriminação. "É tudo demasiado feroz para mim. Ouço-o e penso: parem de exagerar. Não grites que vais bater na boca da outra pessoa porque não gostas do que ela diz. Acho o tom ameaçador. Eu adoro macarons, mas na padaria já tenho medo de os pedir. No outro dia, perguntei: "Posso comer dois desses aí? A vendedora disse: "Está a falar dos tomates ou dos polvilhados? Na altura, ri-me um pouco".
Protesto na Praça Dam
É correto, diz Muller, que o racismo inconsciente e latente deva ser questionado. "Mas porquê ser tão agressivo de repente? Também me incomodou o facto de Rutte ter dito que Zwarte Piet é agora Zwarte Piet e que deve continuar assim. O facto de o primeiro-ministro ter sido depois levado a um entendimento diferente com argumentos é bom. É assim que deve ser: a mudança é o resultado de um debate público. Isso é muito melhor do que a destruição por um iconoclasmo selvagem. Não a destruição, mas a mudança". Milhares de pessoas marcharam espontaneamente na Praça Dam para condenar a discriminação. Muller olhou para cima e pensou por um momento: porque é que os jovens judeus nunca se manifestam para denunciar o racismo de que são alvo? Porque essa é talvez a maior preocupação de Muller, o recrudescimento do antissemitismo. "Entristece-me ouvir jovens judeus dizerem que estão a pensar em partir, que o seu futuro já não está aqui. São holandeses e sentem-se ameaçados no seu próprio país. Se isso não é preocupante.
" O facto de o restaurante judeu HaCarmel, em Amstelveenseweg, ter sido assaltado quatro vezes em pouco mais de dois anos, frustra Muller. "Partir as janelas dos judeus, isso é apenas 1939. É mau que uma coisa destas aconteça e é igualmente mau que se repita porque o presidente da câmara não faz nada. Sim, Halsema foi lá jantar uma vez para mostrar que também está arrependida. Mas ela tem de proteger aquele negócio, de o vigiar". Muller sabe porque é que não há também manifestações em massa contra o antissemitismo na Praça Dam? "Não, na verdade não, mas sei que muitos judeus preferem não dar demasiada importância ao facto de serem judeus. Foi isso que causou a Shoah. Depois da guerra, muitos judeus deixaram de querer ser judeus. Queriam viver na sombra, ter paz. Os judeus tornaram-se mais sensíveis, mais ansiosos". Segundo Muller, o desconforto judaico é também a razão pela qual a mezuzá, a tradicional caixa de texto, está cada vez mais ausente do batente das portas das casas judaicas. E pode ser também a razão pela qual a Praça Dam não se enche de judeus indignados.
Roxeanne Hazes in gesprek met oorlogsoverlevende Salo Muller
Een droom kwam uit voor Roxeanne Hazes, toen ze werd benoemd tot ambassadeur van de vrijheid. Toch zit optreden op de Bevrijdingsfestivals er helaas niet in, dus geeft ze haar ambassadeurschap een geheel eigen, persoonlijke invulling.
Commissie Individuele Tegemoetkoming Slachtoffers WO II-Transporten NS
Aanvragen
Van 5 augustus 2019 tot 5 augustus 2020 kunt u een individuele tegemoetkoming aanvragen via commissietegemoetkomingns.nl/aanvraagformulier
Contacto
Heeft u vragen over het advies of de aanvraag? Op de website – commissietegemoetkomingns.nl – vindt u een overzicht van veelgestelde vragen en de antwoorden daarop. Staat uw vraag er niet bij en heeft u een vraag over het advies of de aanvraag, neem dan contact op via 088 – 7926250.
Bereikbaarheid
Van 1 tot en met 9 augustus is de helpdesk bereikbaar van 10:00 tot 14:00 uur. Na deze periode is de helpdesk bereikbaar op werkdagen van 10:00 tot 12:00 uur.
Boek: Blootgegeven
Beschikbaar sinds 30-04-2020
Salo Muller is tijdens De Gouden Jaren van Ajax een bekende verschijning als de vaste fysiotherapeut van het succesvolle elftal. Voetballers als Cruijff, Keizer, Swart en Neeskens kwamen allemaal op zijn massagetafel terecht. In zijn praktijk aan de Amsterdamse De Lairessestraat, één van de meest bezochte in Nederland, waren trouwens niet alleen voetballers kind aan huis. Acteurs, kunstenaars, escortgirls en mannen met een pistool, ze lieten zich allemaal behandelen door Salo.
“Het vak van fysiotherapeut bestaat echt niet alleen uit het masseren en het geven van oefeningen. Er komt veel meer bij kijken. Luisteren is misschien wel 60% van de therapie.”
In dit boek beschrijft Muller haarscherp de persoonlijkheid en het soms afwijkende gedrag van zijn patiënten met een grote mate van begrip, tolerantie en mededogen. Hij beschikt over de eigenschap om in zijn patiënten niet alleen een probleem te zien, maar heeft een open oog voor de hele mens. De verhalen in Blootgegeven houden ons een spiegel voor.
Sinds zijn pensionering reist Salo door het land om lezingen te geven voor jong en oud, met verhalen over hoe hij zijn leven heeft vormgegeven na de onderduik en het verlies van zijn familie tijdens de Holocaust.
Verkrijgbaar via: Bol.com
Salo Muller
Salo Muller is de zoon van Lena Blitz (Amsterdam, 20-10-1908) en Louis Muller (Amsterdam, 20-7-1903). Beiden werkten bij De Vries van Buuren & Co, een textielbedrijf in de Jodenbreestraat. Het gezin woonde op Molenbeekstraat 34 te Amsterdam. Salo heeft in de Tweede Wereldoorlog als Joods kind vanaf 1941 ondergedoken gezeten nadat hij vanuit de crèche in de Amsterdamse Schouwburg werd gered. Hij zat ondergedoken op acht adressen, onder meer in Koog aan de Zaan en vooral Friesland, waar hij Japje werd genoemd. Zijn beide ouders zijn omgekomen in het nazivernietigingskamp Auschwitz.
tot vanavond en lief zijn hoor
Na de oorlog
De onderduikouders die de jonge Salo anderhalf jaar onder hun hoede namen, Klaas Vellinga en Pietje Heddema-Bos, werden in 2008 geëerd met een eremedaille van Yad Vashem. Toen de oorlog voorbij was werd hij door zijn tante teruggehaald naar Amsterdam. Daar had hij als tienjarige enige aanpassingsproblemen en hij maakte zijn middelbare school niet af. Nadat hij van het lyceum gestuurd was belandde hij uiteindelijk op een opleiding voor heilgymnast/masseur. Zijn leraar, de heer Rodenburg, was verzorger van Ajax en was van Muller onder de indruk. Via Rodenburg kwam Salo Muller bij Ajax in dienst als assistent en vanaf 1960 als fysiotherapeut.
Klaas Vellinga en Pietje Heddema-Bos, werden in 2008 geëerd met een eremedaille van Yad Vashem
De Volkskrant - "Os holandeses são pessoas simpáticas e normais. Mas é verdade que 80 por cento estavam do lado errado
Em criança, Salo Muller (83 anos), antigo fisioterapeuta do Ajax, esteve escondido em famílias de acolhimento; os seus pais foram assassinados em Auschwitz. Continuo a pensar que os alemães não são pró-judeus".
ZCom os seus próprios pais, Salo Muller apanhou o comboio para Westerbork. Mas não foi por isso que Salo Muller (83 anos) continuou a trabalhar até conseguir que a NS pagasse uma indemnização aos judeus, ciganos e sinti que foram transportados para o campo durante a Segunda Guerra Mundial. Sou um pitbull. Se quero alguma coisa, passo por todos os obstáculos. No caso de uma coima injustificada, também vou a tribunal".
Salo Muller | Beeld © Ernst Coppejans
Over Salo
Holocaust
Sobrevivente do Holocausto – De pijnlijke jeugd van Salo is van grote invloed geweest op zijn verdere leven. “Ik had last van extreme verlatingsangst, vooral bij Europese uitwedstrijden met het gouden Ajax van Rinus Michels, Piet Keizer en Johan Cruijff.” Tot op de dag van vandaag loopt Salo rond met de vraag “Hoe heeft dit kunnen gebeuren?” Over zijn belevenissen in de oorlogsjaren schreef hij het boek Até logo à noite e sejam simpáticos. Estas foram as últimas palavras que a mãe lhe disse quando o deixou no jardim de infância. Nesse dia, ela foi apanhada pelos alemães. No Hollandse Schouwburg, viu-os por breves instantes, depois do que nunca mais voltaram.
Orador
Como orador, Salo Muller conta frequentemente os seus anos de infância durante a guerra e o seu trabalho posterior como fisioterapeuta no Ajax. VAtravés da Stichting Schoolbuurtwerk, Salo Muller dá aulas convidadas em escolas de Amesterdão, Haia, Roterdão e outras cidades dos Países Baixos, no contexto da memória e da celebração. Além disso, Salo Muller é orador convidado do Centro Nacional de Apoio a Oradores Convidados da Segunda Guerra Mundial e está ligado ao Centro de Memória do Campo de Westerbork (testemunhas oculares na sala de aula).
Autor
Salo Muller é um daqueles nomes mágicos do passado, dos tempos há muito esquecidos em que o Ajax era e podia ser, por direito, um clube judeu. Jaap van Praag presidia, Bennie Muller e Sjaak Swart abriam o caminho para o sucesso e Salo Muller amassava-lhes as pernas. Até 1972, Muller (1936) foi fisioterapeuta no Ajax. Após a conquista da Taça dos Campeões Europeus (a primeira de uma série de três), um conflito interno levou à sua saída. Sobre os seus anos na mesa de massagens, Muller escreveu um livro com o título revelador My Ajax. Sobre as suas tristes recordações dos anos de ocupação, escreveu Until tonight and be nice, hear.
Ex-fysio Ajax
Salo Muller permaneceu ligado ao Ajax até 1972. Assistiu à ascensão da equipa até aos seus anos dourados. Salo Muller estava presente quando o Ajax ganhou a I Taça dos Campeões Europeus e, para além de massagista, era o interlocutor de todos os jogadores. Após a segunda conquista da Taça dos Campeões Europeus, em 1972, Salo Muller entrou em conflito com o Ajax por causa do seu salário e das suas funções e demitiu-se do clube. Manteve-se sempre um adepto fiel e era conhecido por se orgulhar da imagem judaica do Ajaxb. Mais tarde, Salo Muller escreveu o livro My Ajax sobre os seus tempos no Ajax.
Biografia
Salo Muller (Amsterdam, 29
februari 1936) is een Nederlands fysiotherapeut, journalist en publicist. Hij werd vooral bekend als fysiotherapeut bij AFC Ajax.
Salo Muller era filho de Lena Blitz (Amesterdão, 20-10-1908) e de Louis Muller (Amesterdão, 20-7-1903). Salo escondeu-se na Segunda Guerra Mundial como criança judia, a partir de 1942, depois de ter sido resgatado da creche do Schouwburg de Amesterdão. Ambos os seus pais morreram no campo de extermínio nazi de Auschwitz. Sobre as suas experiências durante os anos de guerra, escreveu o livro "Till tonight and be nice hear". Estas foram as últimas palavras que a mãe lhe disse quando o deixou no jardim de infância.
Quando a guerra terminou, foi levado para Amesterdão pela sua tia. Aí, com dez anos de idade, teve alguns problemas de adaptação e não concluiu o liceu. Depois de ser expulso do liceu, acaba por frequentar um curso de ginástica corretiva/masseur. O seu professor, o Sr. Rodenburg, era um assistente do Ajax e ficou impressionado com Muller. Através de Rodenburg, Muller entrou para o Ajax como assistente e, a partir de 1960, como fisioterapeuta. Salo Muller permaneceu no Ajax até 1972. Assistiu à ascensão da equipa aos anos dourados. Estava presente quando o Ajax conquistou a I Taça dos Campeões Europeus e, para além de massagista, era o interlocutor de todos os jogadores.
Depois do Ajax, concentrou-se na construção da sua clínica de fisioterapia. Foi também chefe de redação da revista de fisioterapia Fysioscoop durante 30 anos e escreveu dois livros sobre lesões. Em 2006, publicou o livro Mijn Ajax, sobre as suas experiências no Ajax entre 1969 e 1972. Em 2007, publicou Blootgeven, um livro sobre o seu trabalho como fisioterapeuta. Nele, Muller descreve muitos dos seus pacientes especiais.
Palestras
Palestras para empresas
Vanuit de onderduik en na verlies van bijna zijn gehele familie tijdens de Holocaust heeft Salo zijn leven vorm gegeven en was hij onderdeel van het grote succes van Ajax eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Hij geeft lezingen op maat, afhankelijk van de wens van het bedrijf of organisatie.
Lezingen voor Scholen
Via Stichting Schoolbuurtwerk geeft hij gastlessen op scholen in Amsterdam in het kader van herdenken en vieren (www.schoolbuurtwerk.nl) . Daarnaast is Salo aangesloten als gastspreker van het Landelijk Steunpunt Gastsprekers WOII-heden verbonden aan het Herinneringscentrum Kamp Westerbork (ooggetuigen in de klas). (www.steunpuntgastsprekers.nl)
Nos media
De behandeling
Pauw & Witteman
Oorlogsherinneringen
Amsterdams Lyceum
Pela primeira vez, a NS pagará uma indemnização individual aos sobreviventes e familiares do Holocausto. Este facto põe fim à batalha entre Salo Muller e a empresa ferroviária. Muller acusa a NS de ter ganho milhões com o transporte de judeus para Westerbork durante a Segunda Guerra Mundial.
"Decidimos em conjunto não chegar a um impasse legal, mas criar um comité", disse Roger van Boxtel, chefe executivo da NS, após a consulta de hoje com Muller. "Esse comité irá estudar a forma de compensar individualmente as pessoas afectadas."
Ligação a NOS
"É uma excelente notícia", afirmou o presidente da Comissão Holandesa de Auschwitz, Jacques Grishaver, a propósito da decisão de os Países Baixos pagarem uma indemnização individual aos sobreviventes e familiares do Holocausto. "É bom que o caso tenha sido resolvido desta forma, porque foi um caso desagradável. Este gesto mostra um pouco de reconhecimento".
Uma comissão irá determinar o número de pessoas que podem pedir uma indemnização. Grishaver: "Espero que a comissão seja formada em breve e comece a trabalhar. Todos os dias morrem pessoas que passaram por isso. Agora não deve demorar muito tempo".
Ligação a NOS
O homem que, após uma batalha de anos contra a NS, conseguiu que a empresa ferroviária pagasse uma indemnização aos sobreviventes do Holocausto e aos seus familiares, esteve escondido na Frísia durante a Segunda Guerra Mundial. Salo Muller é o seu nome, mas durante a guerra chamavam-lhe Japje.
A NS transportou mais de 100.000 judeus durante a guerra, a mando dos ocupantes alemães. Estes morreram em campos de concentração. A empresa ferroviária terá lucrado milhões com este facto. A empresa vai agora pagar uma indemnização individual às vítimas e familiares do Holocausto.
Ligação a Omrop Fryslan
Pela primeira vez, a NS vai pagar uma indemnização aos sobreviventes e familiares do Holocausto. A decisão vem na sequência de um litígio entre a NS e Salo Muller (82 anos), cujos pais foram assassinados em Auschwitz. Muller acusa a companhia ferroviária de ter ganho milhões durante a guerra com o transporte de judeus para o campo de Westerbork, uma porta de entrada para os campos de extermínio nazis.
Um comité da NS analisará, por razões morais, quem deve ser indemnizado e como. Decidimos em conjunto não chegar a um impasse legal", disse o diretor executivo Roger van Boxtel ao programa de televisão Nieuwsuur, na terça-feira. Muller, um antigo fisioterapeuta do Ajax, exigiu no ano passado que o NS pagasse uma indemnização às vítimas do Holocausto e aos seus familiares.
Ligação a Volkskrant
Durante a Segunda Guerra Mundial, centenas de milhares de judeus dos Países Baixos pagaram o comboio, operado pela empresa estatal holandesa NS, que mais tarde os deportou para os campos de extermínio. Os pais de Salo Muller, sobrevivente do Holocausto, viajaram num desses comboios.
Depois de ver a empresa ferroviária francesa SNCF pagar um fundo de indemnização aos sobreviventes judeus nos Estados Unidos, Muller decidiu agir. Encontrou-se com o diretor da NS e discutiu a realização de uma ação semelhante para as famílias judias nos Países Baixos.
Ligação a Pri.org
Salo Muller: "Até à primavera, a NS deve pagar uma indemnização A NS deve pagar uma indemnização financeira às vítimas e familiares do Holocausto até à primavera. Este ano, deverá ser nomeado um comité para supervisionar este processo. É o que afirma Salo Muller, que há dois anos e meio deposita as suas esperanças nos caminhos-de-ferro neerlandeses, no programa de rádio 1op1.
Ligação a Rádio 1
Em Salo Muller (82), as reacções pessoais estão a chegar. Por correio eletrónico, pelo Facebook, por cartões e flores. Por vezes, ele irrita-se com elas. "Provavelmente, as pessoas pensavam que eu já tinha desistido há muito tempo, mas ontem, de repente, recebi a notícia: malta, consegui!"
Após anos de luta, Muller chegou a um acordo com a NS. A empresa ferroviária pagará uma indemnização individual aos sobreviventes do Holocausto e aos seus familiares. Durante a Segunda Guerra Mundial, a NS transportou judeus para Westerbork e ganhou dinheiro com isso.
Ligação a NOS
A NS vai pagar uma indemnização aos (filhos de) vítimas do Holocausto "por razões morais e éticas". Salo Muller (82 anos), cujos pais foram transportados pela NS para o campo de Westerbork em 1942 e depois gaseados em Auschwitz, lutou contra os caminhos-de-ferro durante quase três anos. Não estava à espera que eles mudassem de rumo".
Ligação a Volkskrant
Ambas as organizações apelam, no entanto, à celeridade. "Esperemos que aconteça em breve, porque os sobreviventes estão a envelhecer e são cada vez menos", afirmou o presidente do Comité de Auschwitz, Jacques Grishaver.
Grishaver diz que só pode aplaudir a indemnização. "Muller fez isso muito bem", diz, referindo-se a Salo Muller, um sobrevivente do Holocausto.
Ligação a Liberdade condicional
Livros
Expor
Het gevecht met de Nederlandse Spoorwegen
Zijn onderduikperiode, de jaren bij Ajax en zijn strijd tegen de NS
Mijn geschiedenis
Nunes Vaz
Até logo à noite e sejam simpáticos
De Foto
Expor
Sport en Ongevallen
Alles over Sportblessures
Mijn Ajaxjaren
Neem contact op
Heeft u vragen aan Salo Muller?
U kunt rechtstreeks naar Salo Muller mailen voor een les of lezing met betrekking tot zijn oorlogsverhaal.
Português 
Nederlands 
Français 
English (UK) 
Español 
Italiano 
日本語 
Deutsch 
עִבְרִית 
العربية 
Bahasa Indonesia 
简体中文 
繁體中文 
香港中文 
한국어 
Svenska 
Русский 
हिन्दी 
Bahasa Melayu 
Türkçe